เนื้อเยื่อจึงต้องอาศัยแหล่งเชื้อเพลิงที่มีอยู่แล้วในร่างกาย ซึ่งก็คือ ไกลโคเจนและไขมัน ฮอร์โมนที่เรียกว่ากลูคากอนซึ่งหลั่งจากตับอ่อนช่วยอำนวยความสะดวกในการสลายไกลโคเจนและไขมันเพื่อให้พลังงานแก่ร่างกายระหว่างมื้ออาหาร กลูคากอนยังเริ่มกระบวนการที่เรียกว่ากลูโคโนเจเนซิส ซึ่งเป็นการสังเคราะห์กลูโคสจากแหล่งที่ไม่ใช่อาหาร ซึ่งจะช่วยรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม เมื่อร่างกายเข้าสู่สภาวะการ อดอาหาร อย่างแท้จริง ประมาณ 18 ชั่วโมงถึงสองวันโดยไม่มีการรับประทานอาหารเพิ่มเติม ไกลโคเจนที่เก็บไว้ในร่างกายจะหมดลง และเนื้อเยื่อ เช่น หัวใจและกล้ามเนื้อโครงร่างเริ่มพึ่งพาไขมันเป็นพลังงานอย่างมาก นั่นหมายถึงการเพิ่มขึ้นของการสลายไขมันที่เก็บไว้ คุณอาจจะบอกว่า “การอดอาหารเป็นช่วงๆ คือกุญแจสู่การเผาผลาญไขมันขั้นสูงสุดใช่หรือไม่” มันไม่ง่ายอย่างนั้น มาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป