หลายประเทศทั่วโลกมีบ้านผีสิงเทียม สถานที่ท่องเที่ยวที่จัดขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการแสดงเพื่อความบันเทิง โดยมีผีปอบและวิญญาณที่เหนือชั้นซึ่งมักจะน่าขบขันมากกว่าน่ากลัว แต่ควบคู่ไปกับอุตสาหกรรมนี้ มีความเชื่ออย่างต่อเนื่องว่าบ้านผีสิงมีอยู่จริง ห้าสิบสองเปอร์เซ็นต์ของชาวอเมริกันที่สำรวจในปี 2560 เชื่อว่าช่องว่างสามารถหลอกหลอนได้ ชาวอังกฤษมีแนวโน้มที่จะเชื่อเรื่องภูตผีปีศาจมากกว่าพระเจ้าผู้สร้าง และเจ้าของบ้านชาวไต้หวันก็วิตกเกี่ยวกับการปล่อยให้ผู้เช่าสูงอายุเช่าเพราะกลัวว่าความตายของพวกเขาอาจนำไปสู่การหลอกหลอน ความเชื่อในเรื่องอาถรรพณ์กำลังเติบโตขึ้นเมื่อสังคมกลายเป็นฆราวาสมากขึ้น ผู้คนกำลังค้นหาจิตวิญญาณในรูปแบบต่างๆ และรายการทีวีเรียลลิตี้อย่าง "Most Haunted" ก็ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นอย่างล้นหลาม ความเชื่อนี้แม้จะคลุมเครือ แต่ก็มีวิธีในการค้นหาความหมายและอธิบายสถานการณ์ที่น่าฉงนและน่าสะพรึงกลัว ตั้งแต่เสียงที่อธิบายไม่ได้ไปจนถึงวาระสุดท้ายแห่งความตาย คำอธิบายที่เป็นเหตุเป็นผลสำหรับอาการ บ้านผีสิง อาจรวมถึงการนอนหลับเป็นอัมพาต ความไวต่อสารเคมีที่เป็นพิษในวัสดุก่อสร้างการแปรผันของกิจกรรมแม่เหล็กไฟฟ้าความผิดพลาดของโครงสร้าง ตัวอย่างเช่น ทีมงานของคริสโตเฟอร์ เฟรนช์ หัวหน้าหน่วยวิจัยจิตวิทยาความผิดปกติที่มหาวิทยาลัยโกลด์สมิธ (และเป็นคนที่กลัวผีตอนเด็กๆ) ได้สร้างห้องผีสิงเทียมขึ้นมา พื้นที่นี้ว่างเปล่า มีแสงสลัวและเย็น และทำให้ผู้มาเยือนสัมผัสกับสนามแม่เหล็กไฟฟ้าและอินฟราซาวน์ซึ่งมักเกี่ยวข้องกับการหลอกหลอน การทดสอบความรู้ความเข้าใจแสดงให้เห็นว่าผู้คนโดยทั่วไปมีปฏิกิริยาเหมือนกัน โดยไม่คำนึงว่าสนามแม่เหล็กไฟฟ้าหรืออินฟราซาวด์ถูกเปิดใช้งานหรือไม่ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความโน้มเอียงที่จะเชื่อของพวกเขามีพลังมากกว่าสภาพของอาคาร