กล้วยมักผลิตโดยฟาร์มของครอบครัวขนาดเล็กและสวนขนาดกลางโดยใช้วิธีการผลิตที่ยั่งยืนมากกว่าในสวนเกษตรเชิงเดี่ยวขนาดใหญ่ในละตินอเมริกา สาธารณรัฐโดมินิกัน ประเทศผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในแคริบเบียน มีเกษตรกรรายย่อย ขนาดกลาง หรือแม้แต่สวนขนาดใหญ่จำนวนหนึ่ง แม้ว่าประมาณสองในสามผลิตแบบออร์แกนิกก็ตาม การค้ากล้วยมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจของภูมิภาคแคริบเบียน สวนกล้วยก่อตั้งขึ้นเมื่อ 60 ปีที่แล้วโดยชาวอังกฤษ อย่างไรก็ตาม ในช่วงยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา ส่วนแบ่งตลาดกล้วยในสหราชอาณาจักรของหมู่เกาะ Windward ได้ลดลงจากกว่าครึ่งเหลือเพียง 1% และจำนวนเกษตรกรลดลงจาก 27,000 รายเหลือเพียงไม่กี่ร้อยรายที่ส่งออกกล้วยจากเซนต์ลูเซีย การแข่งขันกับพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ที่ผลิตกล้วย "ราคาถูก" ในละตินอเมริกา ประกอบกับพายุเฮอริเคนรุนแรงหลายลูก ส่งผลทางสังคมและเศรษฐกิจอย่างร้ายแรงต่อหมู่เกาะวินด์วาร์ด แม้ว่า กล้วย Windwards ส่วนใหญ่จะผลิตภายใต้เงื่อนไขของ Fairtradeแต่ขณะนี้ปริมาณยังต่ำเกินไปที่จะส่งผลดีต่อชุมชนในชนบทเช่นเดียวกันกับที่เคยมีในช่วงทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 21 ในจาเมกา ภัยพิบัติทางธรรมชาติหลายครั้งได้จ่ายให้กับอุตสาหกรรมการส่งออก และตอนนี้เกษตรกรก็ผลิตเพื่ออุตสาหกรรมแปรรูปในท้องถิ่น